MYTHS

Er wordt nog te weinig bij stil gestaan. Sommige albums en artiesten zijn compleet ongeschikt om als vluchtig tussendoortje te worden beluisterd op Spotify. Een artiest werkt jarenlang intensief aan een gesamtkunstwerk en vervolgens wordt dit voor niets op een plat platform geplempt waar dan singles voor playlists moeten worden gepromoot, terwijl het materiaal bij voorbaat kansloos is op dit vlak te scoren. Deze benadering is lang niet altijd logisch en doet op veel wijzen af aan het gemaakte (fysieke) werk. Bewust van dit feit en wie en wat hij is als maker heeft Alain Fournier (FR) besloten een andere koers te varen. In zijn ervaring is een puur fysieke release met een persoonlijke benadering eerlijker richting zichzelf en zijn publiek en zijn de resultaten ervan tastbaarder. Daarnaast gelooft hij, tegen de zeitgeist in, heilig in de waarde van obscuriteit. Voor hem vormt dit zelfs de essentie van zijn muziekervaring. Daarom heeft hij ervoor gekozen zijn muziek alleen op tastbare wijze beschikbaar te maken; live en op gelimiteerd vinyl. C’est tout. Online is hij niet te volgen en voor een volgende release zal hij zelfs een andere naam aannemen. Alain Fournier’s punt is helder; hij wordt liever keer op keer met aandacht beluisterd door 150 luisteraars dan door duizend luisteraars terloops als anonieme aanwezigheid in een oneindige playlist. Luister het debuutalbum “Myths” en je zult direct begrijpen wat de Fransman bedoelt. Zijn composities en teksten zijn gelaagd met een veelheid aan betekenissen en onderlinge dwarsverbanden. Van de albumcover die verwijst naar het schilderij van Russische kunstenaar Ivan Bilibin tot aan de tekstonderwerpen: dit is een kunstwerkje dat in de klassieke songwritertraditie van Cohen, Dylan en Simon past, maar tevens relevante inzichten biedt voor het hier en nu. Het rijpt luisterbeurt na luisterbeurt als een rijke wijn of een boek waar je naar terug kunt keren. Maar om dit te ervaren dien je dus 1 van de 150 elpees te bemachtigen…